Al in de 13e eeuw kwamen de ambachtslieden uit de omringende dorpen - soms op bevel van de koning - om in deze kwartieren in hun eigen straten te werken en wonen. Ze organiseerden zich in gilden, allen met hun eigen patroonheilige die ze in hun eigen tempel vereerden.
Hoewel de scheiding niet meer zo strikt is en er ook andere nering tussen de oorspronkelijke ambachten is gekomen, de naam van de wijk is nog altijd "Ba Muoi Sau Pho Phunong: Stad van de 36 straten en gilden".
Het leukste is om dit oude kwartier te voet te verkennen om de levendigheid, de geuren en kleuren van de winkels, de cafeetjes, de straatventers en alle gedoe in je op te nemen. De winkels aan de voorkant van de vaak smalle en diepe huizen (hoe breder het huis hoe meer belasting betaald moest worden!) zijn open en helemaal volgestouwd. De handel en het dagelijks leven zet zich op straat voort. De mannen en vooral vele vrouwen doen hun werk op het trottoir, hun telefoondingetjes, suffen en luieren en onderhouden zich met elkaar totdat er klanten komen, ze manicuren elkaar, wiegen hun baby, koken en eten.....Het leven vindt plaats op straat.
Dat houdt wel in dat je als voetganger regelmatig bent aangewezen op de drukke straat, aangezien ook de scooters nog het trottoir bevolken.
Op de wegbordjes zagen we vaak het woord Pho; met de juiste klemtoon betekent dit straat.
Het woord Hang komt hier ook overal voor en heeft alles te maken met die ambachten: dat betekent product.
Ons hotel bevond zich in Hang Trong Street, oorspronkelijk een bedrijvige straat met een mengelmoes van teken- en borduurwerk en speciale traditionele artikelen als trommels, vlaggen, veelal voor ceremonies en feesten zoals TET. Tegenwoordig zie je er nog steeds galeries en workshops met teken- en schilderwerk en verder vooral een mix van souvenirwinkels.
Waarom hangen er frêle vogelkooitjes in een stoer café? Er wordt met vogeltjes gegokt door de mannen! En wel om wiens vogeltje het luidst en fraaist kan zingen en alle andere vogeltjes kan overtroeven. 
We liepen de Hang Non - de hoedenstraat - in. Dit was vroeger de straat waar de konische hoeden werden gemaakt. Die nijverheid is hier nu helemaal verdwenen en vervangen door glasmaterialen en aluminium kasten. Deze lieve oma vond het leuk dat we haar met haar kleindochter fotografeerden. Onderdelen en producten moeten ook vervoerd worden en alles gaat linksom of rechtsom op de motorbike. Deze handel sluit natuurlijk prima aan bij metaalbewerking: Hang Thiec. Het werk gebeurt op straat: snijden, zagen, lassen.... al dan niet met bescherming voor lijf en leden. De producten zien we in de winkels terug. Ik vond het een van de fascinerendste ambachtsstraten.
De Dong Xuanmarkt is een heel grote in 1889 door de Fransen gebouwde markthal. Na een grote brand in 1996 waarbij verschillende mensen zijn omgekomen, is in feite alleen de voorgevel overgebleven, het interieur is volledig vervangen. Het telt drie verdiepingen waar werkelijk van alles wordt verkocht, maar vooral voor de inwoners en niet zozeer voor de toeristen. Het was er dan ook behoorlijk druk op deze woensdagmiddag.
Wij zijn niet boven geweest, maar liepen dwars door de hal naar de achterzijde.
Deze mevrouw bracht eten rond voor de handelaars, maar wat dit is.......... ????
Buiten liepen we tegen de levende have aan. Levend voor zo lang het duurde, want we hebben gezien hoe een van de schildpadjes in één snelle klap met het hakmes vakkundig en resoluut verdoofd werd en vervolgens levend in de heetwaterpan werd gegooid. Ik dacht dat schildpadden beschermd zouden zijn, maar dat geldt alleen voor langzaam groeiende "hardshell turtles"; deze "softshell turtles" groeien snel en worden speciaal voor consumptie gekweekt. Ze oogden wanhopig en zielig in hun krappe kooitjes, alsof ze zich van hun toekomst bewust waren.
We kwamen op veiliger terrein: bloemen, fruit en groenten. Veel fruit!
Hang Chieu street is van de rieten matten, tegenwoordig ook bamboe artikelen en touw.
Ta Hien Street, ook wel Beer street genoemd. In ieder geval bijzonder in trek bij toeristen vanwege de eettenten en café's. Druk en gezellig.
Hang Quat Street was ooit de straat waar ventilatoren werden gemaakt van bamboo, papier en palmblad. Tegenwoordig kleurt de straat door de tempelvlaggen en allerlei artikelen die bij rituelen en vormen van eerbetoon worden gebruikt.
 |
 |
We waren bijna terug bij ons hotel. De Hang Gai, ooit straat van de hennep, is nu een drukke straat met veel mode-, zijde- en souvenirshops, luxe en trendy, iets duurder soms, maar nog steeds betaalbaar.
's Avonds was het tijd voor een voorstelling in het Waterpoppentheater. De spelers staan onzichtbaar achter bamboegordijnen en bewegen de poppen met lange bamboestokken onder begeleiding van traditionele instrumenten en zangeressen, die de verschillende scènes ook toelichten. Het is soms een heel spektakel zoals met de vuurspugende draken, maar er zijn ook heel verstilde momenten bijvoorbeeld bij de minnekozende feniksen en de rijstboeren met hun buffels. Natuurlijk wordt de geschiedenis van de koning, de schildpad en het gouden zwaard in het Hoan Kiem Lake gespeeld. Wij vonden het knap poppenspelwerk en een stukje cultuur dat we niet hadden willen missen. Toen de spelers aan het eind vanachter het doek tevoorschijn kwamen, was het applaus dan ook verdiend.
Het werd donker buiten en tijd om een hapje te gaan eten. Wij deden dat in de omgeving van de kathedraal, waar er een ruime keuze is aan allerhande restaurantjes van streetfood tot de meer westerse restaurants waar voornamelijk toeristen komen. Het is overal gezellig!
Morgen nogmaals de oude stad en naar Sapa >
Geen opmerkingen:
Een reactie posten