Rond 13.00 uur waren we na onze wandeling bij het hotel terug. We bleken maar liefst een dubbele kamer te hebben, maar apart waren deze kamers echt al ruim genoeg! We werden vriendelijk welkom geheten door zwaantjes en olifanten die kunstig gevouwen waren van de handdoeken.
Het Elegance hotel ligt net buiten de drukte van Sapa aan een weggetje dat tegen de heuvel op voert. Een paar stappen van het hotel naar beneden en je komt op het centrale plein, waar "het" allemaal gebeurt. De wolken hingen tot in de stad, maar de ergste regen hadden we gehad.
We werden verrast door de meisjes in hun kleurige klederdrachten. Zo hadden we hen in de bergen vanochtend niet gezien.
Aan de overkant van het plein is een gezellige straat met tal van winkels, massagesalons en horecagelegenheden.
En daar zijn onvermijdelijk ook de dames die hun handwerken proberen te slijten aan al dan niet welwillende toeristen. Wat zij verkopen is allicht authentieker dan wat er in de winkels hangt, waartussen ik enige Chinese makelij vermoed. Net zo echt als de North Face spullen in de trekking shop. Je kunt hier in ieder geval voor alles terecht.
Deze vriendelijk lachende Dao (uitgesproken als Dzao) vrouwen met hun kenmerkende rode mutsen wilden best op de foto, ook al kochten we niets van hen.
Een schaduwzijde van het toenemende toerisme is dat er steeds meer hotels uit de grond gestampt worden. En daar komt, zo te zien, geen welstandscommissie aan te pas. Op de helling pal voor een ander hotel of tegen de heuvel direct onder een particuliere tuin...... alle zaken gaan voor het beste plekje of mooiste uitzicht over het dal. Bouwmaterialen, puin, afval als verpakkingsmaterialen, alles wordt rond de bouwplaats neergekwakt. We zagen hoe zand en puin van hoge verdiepingen over het balkon naar beneden werden gekieperd. Samen met de regen en het zware bouwverkeer dat af en aan door de straten reed, gaf het dit deel van de stad een behoorlijk troosteloos aanzicht. Wij hadden al voor onze reis gehoord dat de ontwikkelingen hier snel gaan en dat er veel gebouwd werd, maar wat we zagen betekent wel een forse aantasting van de omgeving en het beeld van de stad. Wij werden er in ieder geval niet vrolijk van.
In de loop van de middag kwamen steeds meer zwaar bepakte vrouwen de stad in gelopen. Veel Hmong, maar ook Dao.
Deze Dao vrouwen waren - wellicht van verder weg - met een busje gekomen en gebruikten een kleine maaltijd op de trappen voor de kerk. Uit de wijde omgeving komen in het weekend de bergbewoners, voornamelijk vrouwen, naar Sapa om hun handwerken te verkopen.
Na verloop van tijd vonden we een leuk plekje op een terrasje, waar aan de overkant van de straat de Dao vrouwen druk in de weer waren met hun koopwaar, terwijl groepjes nieuwkomers met hun handel omhoog sjokten om een plekje bij het plein te gaan zoeken. Voor het sjouwwerk gebruikten sommigen een bamboe rek, waaraan de bepakking was bevestigd.
Buiten op het terras waren we niet veilig voor de verkoopaspiraties van een van de dames, maar we wisten haar af te wimpelen met "later misschien, we gaan nu eerst eten". En dat deden we lekker warm binnen in het aardige restaurant. Na ons etentje was het een levendige bedoening op en rond het plein.
Toen we via het naastgelegen parkje naar het hotel terugliepen, bleek het een vrolijke bedoening op het plein. Onder het monument kwam Aziatische popmuziek uit een of ander apparaat en op het pleintje kon iedereen een dansje wagen. Het was zo gezellig en ongedwongen en de manier van dansen is ook heel leuk om naar te kijken, dat we even bleven hangen. Maar het duurde niet lang of we waren de klos! Na een andere lange westerling werd Rob verkozen tot danspartner door een kordate en goedlachse dame. Niet lang daarna moest ook ik eraan geloven. Het was een ontzettend leuke afsluiting van deze wat grauwe dag.
Zaterdag in Sapa >>
Geen opmerkingen:
Een reactie posten